دانلود فیلم The Overcoat

محمدرضا شوقی

✡️داستان گوگول در ادبیات روسیه آنقدر کلاسیک و مهم است که عملاً نمی شود فیلم خوبی از آن نساخت. هر دو نسخه فیلم کلاسیک شده اند، اما فیلم روسی هفت سال بعد، نسبت به گوگول بسیار صادق تر، واقع گرایانه تر ، هنرمندانه و خوش ساخت تر است. این نسخه ایتالیایی تا حدی تحت تاثیر دسیکا و فلینی می باشد، اما بدون انسانیت عمیق دسیکا، وطنز فلینی. فیلم به هیچ وجه خنده دار نیست، بلکه تلاشی برای تمسخر کل دستگاه بدون برانگیختن حتی یک خنده است، در حالی که نقطه ضعف اصلی این فیلم شخصیت اصلی با بازی رناتو راسل است که دقیق عمل نمی کند. شخصیت او که باید اسفناک و رقت انگیز شده باشد، بیشتر از او یک احمق ساخته است، تمام صداقت شخصیت داستان گوگول (که در فیلم روسی به خوبی حفظ شده بود) در اینجا گم شده است.البته بقیه فیلم‌ خوب هست ، شهر پاویا در شمال ایتالیا (نزدیک میلان) با تنظیمات برفی مناسب و صحنه‌پردازی‌های تیره و تار شبانه شهری اش ، فیلمبرداری شده است.صحنه‌ای عالی در پایان فیلم وجود دارد که تلاش جدی و طنزآمیز حادی است، هنگام عبور جنازه آکاکی آکاکیویچ بر آن تاکید می‌شود.با حضور شهردار و همه مردم، صحنه های خوبی از واقعه بزرگ شهر را به تصویر می کشد،که این صحنه با کارهای دسیکا و فلینی برابری می کند. فیلم برداری در کل عالی است و همه شخصیت ها عملکرد خوبی دارند، اگرچه همه آن ها برای طنز کمی اغراق آمیز هستند. آلبرتو لاتودا تلاش زیادی کرده اما به سطح کامل شاهکار گوگول نرسیده است. ✡️✡️فیلم به شکل شگفت انگیزی وفادار به داستان کوتاه گوگول است.مکان داستان پالتو طنزآمیز از روسیه بوروکراتیک قرن نوزدهم به ایتالیای فاسد پس از جنگ منتقل می شود. صحنه های شگفت انگیز و بدیع زیادی وجود دارد؛ تعدادی مستاجر که سعی می کنند از طریق گوشی به ضربان قلب یک مرد در حال مرگ گوش کنند؛ یک جنازه که سخنرانی تبریک شهردار را در یک جلسه عمومی قطع می کند؛ یک خیاط که از کوچه ها پایین می آید تا نگاهی دیگر به لباس زیبای صاحب جدیدش بیندازد. فیلم خنده دار است، اما کمدی اش گاهی تکان دهنده است. چیزی که می توان از آن به عنوان نمایش محوری به سبک چاپلین نام برد، هرچند بدون شیطنت های چاپلین. فیلم هجویه ای نسبتا گسترده از زندگی سیاسی ایتالیا، و طنز تلخ غیر متمدنی است که شاید به گوگول وفادارتر باشد. برخی از آنها شگفت‌انگیز ند، برخی نسبتاً قدیمی هستند. با ادامه ،فیلم شتاب بیشتری می گیرد، اما متأسفانه ناهمواری نیم ساعت اول در بقیه فیلم معلق است و این احساس را ایجاد می کند که همه چیز شاید می توانست فشرده تر و با استحکام بیشتری همراه باشد. مخصوصاً درپایان فیلم وحشتی که گوگول مدنظرش بود را با برتری معنوی مبادله می کند که این ناامیدکننده است. در نهایت , «پالتو »فیلمی است که عناصر متفاوت خودش را به خوبی در کنار هم نگه نمی دارد , اما صحنه های فراموش نشدنی در خور دسیکا یا فلینی را دارد.فیلمی لذت بخش اما ناامید کننده است.✡️⭐☆