دانلود فیلم Brazil

ahmad alasti

فیلمی دیدنی است و یکی از بهترین آثار تری گیلیم

محمدرضا شوقی

همانطور که در دیدگاه جورج اورول در رمان 1984 ، گذشته، حال و آینده جایگزین می شود ، "برزیل" نیز مانند رمان اورول است. فیلم در زمان و مکانی اتفاق می‌افتد که به‌طور مبهم شبیه زمانه ماست، اما با گرافیک، سخت‌افزار و سیاستی متفاوت. جامعه توسط یک سازمان یکپارچه کنترل می شود و شهروندان یک زندگی پارانویا و کنترل کننده دارند. به نظر می رسد که پلیس احتمالاً از سقف عبور می کند و شروع به ضرب و شتم مخالفان می کند، این یک زندگی بد و تلخ است. در"برزیل" سام لوری (جاناتان پرایس) مرد کوچک فروتن و ناامیدی است که تمام روز را در ترمینال با کامپیوتر کار می کند..گهگاه دغل کاری می کند. وقتی رئیس نگاه نمی کند، او و همکارانش مونیتور رایانه هایشان را به دیدن برنامه های تلویزیونی قدیمی هیجان انگیز تغییر می دهند. سام می‌داند که زندگی‌اش بی‌رحمانه است، اما راهی برای خروج از آن نمی‌بیند. تنها راه فرار او غرق شدن در خیالاتش است - با رویاهایی باشکوه ، شروع به پرواز بر فراز تمام دغدغه های کوچک دنیایی اش، که باچشم انداز دیدن زن زیبایی برانگیخته می شود. زندگی روزمره او چنین امکاناتی را به او ارائه نمی دهد. به نظر می رسد که حتی مکانیسم های اساسی حمایت از زندگی نیز در حال فروپاشی است، در صحنه ای در اوایل فیلم، رابرت دنیرو در نقش یک تعمیرکار مستقل که با تعمیرغیرقانونی چیزها از وضعیت موجود سرپیچی می کند، در حال حرکت است. دنیرو مانند مرد عنکبوتی با کشیدن کابل های بلند به سمت آزادی درحال گریز است. برای سام به نظر می رسد هیچ راه گریزی وجود ندارد. او درگیر دسیسه‌ای می‌شود که شامل دختر رویاهایش، مدیر اجرایی دولت و گروه مخفی مخالفان می‌شود. عجیب است که همه اینها آشناست. خطوط کلی «برزیل» تقریباً مشابه آنچه اورول نوشته بود، اما رویکرد فیلم متفاوت با کتاب است. در حالی که نثر ناب اورول در سال گذشته به فیلمی به همان اندازه ضعیف و کسل کننده تبدیل شد، «برزیل» تقریباً مانند بازگشت به دهه 1960 همانند یک آشکارسازی ذهنی به نظر می رسد، با دیدگاهی هرج و مرج که در آن بهترین راه برای بهبود اوضاع، از بین بردن آنهاست. تفاوت دیگر بین این دو جهان - جهان اورول و دنیایی که در اینجا توسط تری گیلیام، کارگردان و نویسنده همکارش ساخته شده است - این است که ظاهرا گیلیام هیچ محدودیت مالی نداشته است. اگرچه «برزیل» از زمان ساختش با برداشت های متفاوتی مواجه شده است (برای مدت طولانی، کمپانی یونیورسال تمایل به اکرانش نداشت)، اما هزینه زیادبرای ساخت آن حاضر بود. فیلم سرشار از جلوه‌های ویژه استادانه، صحنه‌هایی هیجان‌انگیز، نابودی آخرالزمان و فقدان نظم عمومی است. انگار گیلیام با بی اعتنایی و بدون توجه به مشکلات تولید، نشسته و تمام فانتزی‌ هایش را نوشته و بعد از آن‌ها فیلمبرداری کرده است. دنبال کردن فیلم بسیار سخت است. من آن را دو بار دیده‌ام، هنوز مطمئن نیستم که همه شخصیت‌ها دقیقاً چه کسانی هستند یا چگونه با هم هماهنگ هستند. شاید قرار نبوده روشن باشد. شاید حال وهوای سردرگم فیلم بخشی از پرداخت پارانوئید آن باشد. لحظات جداگانه ای وجود دارد که تصاویر واضحی ایجاد می شود (نیروهایی با ضربه در حال سوراخ کردن سقف، کشتی دنیرو با سیم کشی و لوله های تقریباً زشت داخل دیوار،با اجرای وسواس گونه عجیب و غریب فیلم)، اما به نظر می رسد هیچ همکاری مطمئنی برای کنترل آن وجود ندارد. بهترین صحنه فیلم یکی از ساده‌ترین صحنه‌ها است، صحنه ای که سام به طرف دیگر دفتر نقل مکان می‌کند و خودش را درحال درگیری و کشمکش بر سر میزش با مردی از داخل دیوار می‌بیند. این مرا یاد فیلم چاپلین به نام «عصرجدید» انداخت . یادآوری می کنم که برای چاپلین ساده زیستی فضیلت بود نه کمدی دشمنی با علم به شکل تخیلی . راجر ایبرت