محسنی

نقد فیلم یک پیامبر (A Prophet 2009): . ضرب المثلی هست که شخص را جیب بر به زندان می فرستند و شاه دزد از زندان خارج می شود. به راستی مسئله ی زندان و این که آیا مکانی است برای تنبه و اصلاح افراد یا تبدیل آن ها به مجرمانی حرفه ای تر همیشه محل سوال بوده است. البته این سوال جهان جدید است، چرا که زندان به معنای آموزش در پیش از زمان مدرنیته وجود نداشته است. آن زمان تنها سیاه چال هایی برای شکنجه وجود داشته و بیشتر جرم ها با حکم اعدام رفع و رجوع می شدند. به هرحال امروز باید فکری برای زندان ها کرد و دید چگونه می توان از اثر مخرب آن ها جلوگیری کرد. در زندان ها همیشه گروه هایی تشکیل می شود که در ازای یک خدمت از شخص در برابر گروه های دیگر دفاع می کنند. این روندی است که به طور عمده موجب فاسد شدن افراد با جرم های کوچک و تبدیل آن ها به مجرمان بزرگ تر می شود. نقد فیلم یک پیامبر فیلم یک پیامبر، اثر تحسین شده ی ژاک اودیار هم به چنین داستانی می پردازد. جوانی 19 ساله با جرم ضرب و شتم پلیس به زندان می رود. او آن جا مجبور به همکاری با یک باند تبهکار درون زندان می شود که اتفاقا با ماموران زندان هم رفیق هستند و از این جهت راه فرار و شکایتی ندارد. تنها یک معجزه و پیش گویی توانست او را از لجنی که در آن گرفتار است رها کند. در واقع باید آگاه بود که در زندان ها راه فاسد شدن بسیار هموار است مگر این که یک معجزه رخ دهد. این فیلم علاوه بر جامعه شناسی زندان به ابعاد دیگری چون گستردگی نژادپرستی در بین فرانسوی ها می پردازد. این مسئله نه تنها در جامعه که در زندان ها هم وجود دارد و جنگ بین باند اعراب و باند فرانسوی و مدیترانه ای بخشی از فیلم است که می توان آن را سیاست در زندان خواند. نقد فیلم یک پیامبر فیلم یک پیامبر در سال 2009 موفقیت بزرگی برای سینمای فرانسه بود. در جشنواره های مختلف و در بخش های مختلف کاندید شد و توانست جایزه ی بفتای بهترین فیلم خارجی زبان و جایزه ی سزار بهترین فیلم فرانسوی را کسب کند. همچنین در نشریه ی سایت اند ساوند به عنوان بهترین فیلم سال 2009 انتخاب شد.