دانلود فیلم Society of the Snow

محمدرضا شوقی

در سال 1993، فیلم« زنده» به کارگردانی فرانک مارشال این رویداد را موضوع داستانش قرارداد. برداشت فیلمساز در آن فیلم احمقانه به نظر می رسید و بیشتر بر روی آدمخواری تمرکز می کرد تا روحیه انسانی. هیچ یک از بازماندگان حادثه اجازه ندادند نامشان با آن فیلم مرتبط شود.اما برای این فیلم موافقت کردند. زیر نظر کارگردان اسپانیایی جی ای بایونا (یتیم خانه)، سرانجام کسانی که این فاجعه را تجربه کردند، داستانشان تعریف شد. از نظر سینمایی، با دلسوزی و هنرمندی خاصی بازیگرانی که ظاهر مشابه داشتند مانند ورزشکاران جوان ومردان شباهت سازی شدند ، با هم ترکیب شده با بررسی دقیق ، هر کدام نقش خود رابر عهده گرفتند.شخصیت ها شامل دانشجوی پزشکی ، آدمهای عملگرا ، ماجراجو، بدبین... همه جوهر شخصیت‌های خود را پیدا کردند و فیلم آنها را با صداقتی غیرقابل انکار به نمایش می‌گذارد. این مورد کافی بود که بینندگان این وضعیت اسفناک را درک کرده جذب فیلم شوند . فیلمنامه هر صحنه را هدفمند می‌کند و رفاقت، ویژگی شخصیتها ، توانایی‌ حل مسئله، شکست‌ها و پیروزی ها را بوجود می آورد.. سلسله مراتبی ایجاد می شود. با شروع واقعیت تلخ جدید بازیکنان ورزشی، افکار عمیقی را بیان می‌کنند، احساسات خام خودشان رانشان می دهند. آنها بین تسلیم احساسات شدن و پشتکار در نوسان هستند و این حرکتی رو به جلو را ایجاد می‌کند که 2 ساعت و 24 دقیقه طول می‌کشد.دوتدوینگر فیلم صحنه‌ها را تا حد زیادی خلاصه کرده و اجازه نمی‌دهند که صحنه ها ی گرفته شده از بین بروند. فیلمبردار با هوشیاری بیابان سرد، برف کاملاً سفید و لحظات صمیمانه جسمانی را به تصویر می کشد. او مدام از زاویه ای عالی با ترکیب بندی چشم نواز تصاویر را می گیرد. موسیقی با آکوردها و تارهای ناهماهنگی شروع می‌شود که از درد ناله می‌کند، سپس به صداهای ملودیک‌تر و در نهایت به صداهای سرخوشانه تبدیل می‌شود. لباس (خولیو سوارز)، طراحی تولید (آلن بانی)، میکس صدا (خورخه آدرادوس)، و گریم(بلن لوپز-پویگسرور) تقریباً عالی هستند. کارگردانی بایونا بر نا امیدی شخصی تأکید می کند، نه وحشت. او خطر را ترسناک،نشان می دهد اما عبور از آن را غیرممکن نمی بیند. گروه بازیگران تحت هدایت او می درخشند. اگرچه هیچ بازیگری متمایز نمی شود، اما هیچ اجرائی از روی ناچاری به نظر نمی رسد. تفکر و احساس فیلمساز از مضامین ترس، خشم، عزم، به همان اندازه که تماشایی است ویرانگرانه هم است، که این شگفت‌انگیز است. اگر او اشتباهی هم مرتکب شده باشد، شاید این باشد که داستان را به اختصار به پایان نمی رساند. در مقایسه با اقتباس وحشتناک 1993، این نسخه تلخ ، قانع کننده و انسانی تر است. مخاطبان فیلم آرزو میکنند که ای کاش هرگز این اتفاق نمی افتاد، برای قربانیان احساس ناراحتی می کنند و از شانس آنها برای بقا خوشحال می شوند.بازماندگان و خانواده های متوفی حق داشتند از حمایت خود دریغ کنند تا زمانی که یک کارگردان مسئول، تیم سازنده و بازیگران بتوانند داستان آنها را با احترام زیادی که شایسته آنها است تعریف کنند، آنها با رضایتشان نمایش یک زندگی خطرناک ،وحشتناک و معجزه آسا را تایید کردند.